Amasya Postası

Bioenerjist
Hazin sonbahar, burktu yürekleri.
Kâfirin hırsı asırlardır hiç dinmedi.
Yağmur yerine bombalar düştü caddelere.
Yapraklar kurumalıydı,  çocuklar değil!
Toprak ana, yapraklarını yitirdiği için ağlamalıydı.
Çocuklarını kaybeden analar değil!
Sert esti rüzgâr, donup kaldık...
Gökyüzüyle bir olup ağladık.
Hazin geçiyor sonbahar?
Toprağa düştü rengârenk gülümsemeler, sararıp soldu körpecik bedenler.
Kavuşmalar artık ahirete kaldı.
Yapraklar kurumalıydı çocuklar değil!
Yıldırımlar düşmeliydi, bombalar değil!  Gök gürültüsü sarmalıydı etrafı, anaların, babaların feryadı değil!
Tatlı bir hüzün olmalıydı insanın içinde. Feryat, figan, acı değil!
Küçük çocuklardan, zayıflardan aldın hıncını, güçlüden değil.
Aşağılarında aşağısısın. Aziz değil!
Allah'ın ayetlerini değiştiren bizler değil!
Allah'ın nimetleriyle oynayan siz. Yeryüzünde bozgunculuğu yayan siz. Biz değil!
Korkaklığınla, zalimliğinle olacaksın zelil.
Sayende gördü dünya alçağında alçağını.
Hadi temizle kanlı ellerini çıkaramazsın! O lekeleri. Rezil.
Zalimin zulmü, yanına kalmaz. Onların ölüsü leş, Müslümanın ölüsü "şehit."
Yerle bir olasın, yıkılasın. Mazlumun ahı seni yaksın delir. Ebedi cehennem senin olsun.
Cennet zaten bizim!
Yapraklar kurumalıydı çocuklar değil!